dag 6 en 7

Dag 6

Na weer een strand-/leesdag ben ik over de helft van het boek. Bijna elke minuut pak ik om weer verder te lezen. De fervente lezers onder ons zullen dit gevoel wel kennen. Soms moet ik heel even stoppen met lezen omdat het té heftig is maar als ik me dan weer enigszins herpakt heb dan móet ik ook direct weer verder lezen. Wat een boek!

Ik was vanmorgen als eerste op het strand en gisteren lagen er 3 britse dames naast me waarvan er 1 a) heel veel kletste en b) een nare hoge schelle stem had.

Ik ging weer op dezelfde plek als gisteren liggen maar wie kwamen er aan? Jawel 2 van de 3 dames waaronder die ene. Aangezien ik slecht kan lezen met mensen om mij heen die ik kan verstaan heb ik mijn boeltje maar opgepakt en een parasol verder weer plaats genomen. Tussen de middag wilde ik me aankleden om even te lunchen maar kwam er toen achter dat ik bij de verhuizing mijn korte broek en hemdje niet had meegenomen maar.... ze lagen ook niet bij mijn buurvrouw op de parasol. Ook niet op de grond. Toen maar de strandwacht gevraagd of hij iets had gezien of ontvangen. Nee dus. Mijn buurvrouw was al heen lunchen dus die kon ik het niet vragen dus waar kwam ik uit? Jawel bij de britse dames. Zij wisten mij gelukkig te vertellen dat mijn buurvrouw het aan de andere kant van het pad over een andere parasol had gehangen en zowaar daar hing mijn kleding. Tja zo gebeurde er toch nog iets vandaag.

Morgen weer een excursie en daar heb ik erg veel zin in dus... tot morgen!! 

Dag 7

Oh echt ik durf het bijna niet te vertellen maar er is weer eens iets gebeurd vandaag. Later hierover meer. 

Vandaag een schitterende dag gehad! Een excursie naar de Teide de hoogste berg van Spanje. Eigenlijk is het een slapende vulkaan maar blijkbaar noemen ze dat danntoch ook een berg. Om 8.00 uur vertrokken en zojuist vlak voor 18.00 uur weer thuis afgezet. Een erg leuke gids en zeer goede chauffeur gehad. Juan de gids is geboren in België en opgegroeid in Antwerpen. Inmiddels alweer 25 jaar woonachtig op Tenerife en daarvoor ook nog in Zuid Amerika gewoond. De weg naar de Teide toe was erg prachtig. Ook de Teide zelf en het vulkanisch gebied erom heen is wonderschoon. Juan vertelde ons dat dit gebied veel is gebruikt in films en dat ermook veel fotoshoots worden gedaan op het gebied van de mode. Tevens komen er veel professionele fotografen om dit gebied in beeld te brengen. Het is ook net een maanlandschap. Echt super mooi! Vervolgens veel stops gehad in kleine plaatsjes. Ook nog een eeuwenoude "drakenboom" op de foto gezet. De laatste stop was het plaatsje Masca. Een klein plaatsje op 600 meter hoogte waar ze, met name vroeger, leefden van de landbouw. Waarom hier? Omdat de grond hier heel vruchtbaar is. Vroeger moest alles met een ezel of met paard en wagen naar het dorp vervoerd worden omdat er in het dorp niets maar dan ook niets was. de jeugd is allemaal vertrokken naar het zuiden en veelal werkzaam in de horeca en de toeristenbranche terwijl ook de oudere mensen het dorpje verlaten en naar het zuiden van het eiland zijn vertrokken vanwege het klimaat. 

Tegenwoordig ligt er een mooie asfaltweg naar het dorp en worden er meer inkomsten door toerisme verkregen dan door de landbouw. In een barretje nog een kofgie gedronken en weer verder. In de bus kwam ik erachter, ahum, dat ik mijn camera niet meer had.

Hele tas 3x op de kop gezet maar nee hij zat er echt niet in. Direct Juan gezegd watver aan de hand was en dat ik hem waarschijnlijk bij het laatste restaurant óf in de wc óf bij de kassa had neergelegd en DOMWEG vergeten ben mee te nemen. Hij direct bellen met een gids die hij daar netnog had gesproken en gevraagd of hij wilde kijken voor hem. Niets dus. Ik vond het vreselijk. Uiteraard vanwege de toch niet echt goedkope camera met alle toebehoren maar nog meer vanwege de mooie foto's van de hele vakantie. En ook omdat ik voor de zoveelste keer weer eens iets vergeten was door domweg niet mijn gedachten er blijkbaar bij te houden. Totdat mijn buurvrouw zei: heeft hij wel met het juiste restaurant gebeld? Ik hem vragen en dat bleek dus niet zo te zijn. Er was dus nog hoop. Na lang zoeken kwam hij met hulp van de chauffeur achter de naam en heeft hij gebeld. En.....jawel hoor gevonden!!! Op het toilet.

Aangezien wij morgen nog terug vliegen zullen we een manier moeten vinden hoe ik hem terugkrijg maar dat zal ongetwijfeld goed komen. net nog even contact gehad met de hostess maar zij wist niet of van Corendon wel camera's op mogen sturen.

Ze zou het even nakijken en morgen op het vliegveld hoor ik wel over hoe en wat. Nou ja hoe dan ook ik heb hem nog niet terug maar dat zal toch vroeg of laat wel goed komen. 

Hoe kan ik dat toch voor elkaar krijgen vroeg ik in de bus dat ik toch eens beter oplet en dat mij dit soort dingen niet meer overkomt. Toen zei een mevrouw: daar moet je niet over na gaan denken want dit ben jij. Dit hoort blijkbaar bij je. Vond ik wel een goed argument.

Dus... wen er maar aan, mocht dat nog niet gebeurd zijn, dat ik hierin niet zal veranderen hoe graag ik het ook zou willen. 

Vanavond laatste avond en morgen... op hoes an. ze