dag 18

Toen ik 's morgens de zee ik ging hoorde ik van mijn medereisgenoten dat er een jongen in zee was die de Rinjani gelopen had. Ik natuurlijk direct naar hem toe om zijn verhalen te horen. Wat een kletsmajoor was dat zeg. Maar wel een gezellige kletsmajoor. Van oorsprong kwam hij uit Ommen dus de klik was er dan ook al direct tussen ons. Hij vertelde dat het lood- en loodzwaar was maar dat hij het uiteindelijk wel gehaald heeft. Alleen het einde was voor hem iets minder leuk. Dicht in de buurt van de Rinjani is nl. Een waterval waar iedereen graag naartoe gaat om je een beetje op te frissen. Dat deed hij dus ook. Hij was alweer op de terugweg toen hij ineens heel veel mensen hoorde roepen om hulp. En dan vooral naar de toeristen. Hij spoedde zich terug en er lag een Indonesieër in het water. Deze man was waarschijnlijk onder de waterval terecht gekomen en door de kracht steeds naar beneden geduwd. Hij is het water ingesprint en heeft die man eruit gehaald en samen met een engelsman hebben ze geprobeerd hem te reanimeren. Ze hebben dit 1,5 uur geprobeerd maar het mocht niet meer baten. De man is dus niet meer bij kennis gekomen. Ze hadden wel hulpposten ingeschakeld maar die kwamen maar niet. Hij wilde de beslissing niet nemen om te stoppen met reanimeren maar uiteindelijk heeft de lokale bevolking hem meegenomen. De beslissing om te stoppen was daarmee dus gemaakt.

De hele dag hebben we op het strand gezeten en gekletst. Bij de sprint naar de drenkeling had hij zijn grote teen opengehaald en wanneer hij het water inging moest hij dus steeds die teen omhoog houden. Was nog een hele klus ivm de golven.

's Avonds ter afsluiting nog samen een biertje gedronken en via facebook laat ik hem weten of het mij ook gaat lukken om de top te bereiken. Lijkt me echt kicken! Later...