dag 22

Dag 22

Als diner hadden we gisteren weer een heerlijk gevulde soep met witte rijst. Daarna direct gaan slapen want ik was echt helemaal kapot. Dat was dus zo rond 19.30 uur.

Geslapen tot vanmorgen 6.00 uur! Zegt genoeg lijkt mij.

Nano (onze gids) moest meerdere keren "good morning" roepen voordat ik wakker werd. Ook dat zegt genoeg want normaal ben ik direct wakker. Als ontbijt kregen we een zeer goed gevulde ommelet met.... patat erbij, haha. Het smaakte waarempel ook nog. Onze laatste wandeldag begint zo en die eindigt bij een waterval. Komt dat even goed uit! Want oh wat zijn we smerig. Na een heftige afdaling van een dikke 3 uur zijn we nu bij de lunchplek midden in het bos aangekomen. Tjonge jonge wat is dit afzien. Bij elke stap voel je je knieën want je moet niet denken dat dit een bospaadje is dat naar beneden gaat. Het begon van steen naar steen en daarna door het bos met veel wortels en veel gemaakte natuurlijke trapjes.

Ik heb zoveel respect voor de porters (dragers). Zij gaan naar boven en beneden met zeker 40 tot 50 kilo. Zij hebben een bamboestok waar aan de ene kant een grote mand hangt waar alle levensmiddelen in zitten en aan de andere kant hangen de tenten, matjes, grondzeil en de flessen water. Die stok dragen ze op 1 schouder en na enige tijd draaien ze de stok naar de ander schouder. De porters en de gids zorgen ook gezamenlijk voor het eten. Nu zitten we alweer aan de thee met koekjes terwijl het eten wordt bereid. We krijgen nasi goreng en de ommelet was zo om de rijst gedrapeerd dat het net een bloem leek. Zo leuk! Ze weten er iedere keer weer wat moois van te maken.

Na de lunch nog zo'n 1,5 uur naar beneden en uiteindelijk waren bij the office. Hier afscheid van de dragers en Nano genomen en met de taxi (die al klaarstond) zouden we naar de haven worden gebracht voor de overtocht naar Gili Meno, een paradijselijk eiland voor de laatste dagen. Maar... ook wij wilden eerst naar de waterval. Dat dus aan de chauffeur gezegd en dat werd geregeld. Echt ik heb nog nooit zo'n mooie waterval gezien! Terwijl ik er toch al vele heb gezien door al mijn reizen. Heerlijk even gepoedeld en met name opgefrisd. Toen weer terug wat nog een heel eind lopen was. We dachten dat we een goed uur weg waren geweest maar dat bleken er 2 te zijn geweest. Hierdoor had de chauffeur maar de beslissing genomen dat wij met een speedboot naar het eiland zouden worden gebracht ipv met een normale boot wat vele malen langer duurt. Sebastiaan zei al: we halen er ook wel alles uit wat erin zit! En dat was oh zo waar. De taxirit duurde wel zeker 1,5 uur waardoor we ook nog een goed beeld kregen van Lombok. 

Toen we aankwamen op het eiland kwam Harry al naar me toe lopen met gespreide armen en een grote lach op zijn gezicht. Via sms wisten ze al dat we het beiden gehaald hadden. Ik vloog Harry in de armen en toen hield ik het niet meer droog. De emoties van de hele tocht kwamen er allemaal uit. Het was ook zo'n leuk gebaar van Harry om zo spontaan naar mij toe te komen! Na aankomst zat ik zo vol adrenaline dat ik heel enthousiast begon te vertellen. Iedereen vond het zo knap van me dat ik het gehaald had. Ga lekker rusten zeiden ze maar ik zat veel te vol van alles en daar had ik dus helemaal geen zin in.

Nadat ik de tas naar de kamer had gebracht en Nicolet de foto's had laten zien wilde ik nog maar één ding en dat was een grote Bintang! (bier dus). Dus samen met Nicolet richting strand voor dit lekkers. 's Avonds mezelf getrakteerd op een t-bone steak al was deze niet zo groot zoals we ze bij ons kennen. Maar wel heel lekker. Zo tegen 22.00 uur maar eens naar bed gegaan. En nu nog 2 dagen heerlijk relaxen op dit prachtige eiland. Later....