dag 10 en 11

Dag 10 McCarthy

Vandaag kan ik weer iets bijschrijven op mijn cv van bezigheden. Iceclimbing. Allereerst ga je naar een verzamelpunt waar je schoenen krijgt, een soort onderstel met grote punten aan de voorkant en aan de onderkant, een tuigje en handschoenen. Voordat dat allemaal klaar was was je meer dan een uur verder. Vervolgens met een shuttlebus richting gletsjer. Vanaf waar decweg ophield moesten we verder lopen. Al met al was dat tochnook nog zeker 3 kwartier tot een uur en toen kwamen we dan bij de gletsjer. Magnifiek!! Daar dus de wandelschoenen verwisseldvoor de aangemeten schoenen en toen de gletsjes op. Eerst wat mooie ijsvormingen en gesmolten watertjes bekeken en toen op naar de gletsjerwand waar het ijsklimmen kon beginnen. Je had 3 verschillende. Dus ook in moeilijkheidsgraat. We waren met z'n 14en (Heidi was thuis gebleven) en aangezien er maar 1 per lijn omhoog kon ging ik maar direct naar de moelijkste. De rest wilde dat toch niet. Ok. Na Kristof die het overigens haalde naar helemaal bovenaan en Brandon die halverwege terug moest vanwege zijn pink die hij in een spalk heeft was het mijn beurt. Je krijgt in elke hand een pikhouweel en je wordt gezekerd. En dan is het eerst links / rechts met de pikhouwelen en dan links / rechts met de voeten erachteraan. Het moeilijkste zijn je voeten want je moet met die punten proberen grip te krijgen in de ijswand did uiteraard steeds stijler gaat. En als je wegschiet met een schoen en die ander houdt het daardoor ook niet meer dan hang je vertikaal aan de lijn en moet je proberen weer ergens grip te krijgen. Ik moet zeggen dat het mij goed afging maardat ik wel lang over het laatste stuk heb gedaan. Maar dat is dan ook echt 90 graden omhoog. Buiten Fiktor en ik heeft niemand het verder gehaald. Wanneer je over de gletsjeswand hebt gekeken ku je abseilend weer naar beneden. Eenmaal weer op de grond ben je zeiknat. maar ach door de adrenalinekick voel je dat totaal niet. Toen ik bijna droog was heb ik de middelste nog gedaan. Was makkelijker dan de eerste maar toch nog moeilijker dan ik dacht.

Toen iedereen er genoeg van had hebben we nog veel mooie plekken op de gletsjes bekeken en toen weer terug. Om een uur of 6 waren we weer terug in McCarthy. Eerst met een aantal van de groep wat gegeten en 's avonds zou er een "softballwedstrijd" zijn met mensen en honden van de plaatselijke bevolking. Nog even gekeken maar dat was niets. Er waren 4 jongens die onder mekaar een wedstrijdje speelden en ja er liepen ook honden rond het veld. Eén kreeg nog een softbal tegen zijn kop. Dus ja die speelde idd mee. Daarna hielden we het voor gezien en wilden naar huis. Na zo'n dag, 2 biertjes en eten was ik ook wel aan rust toe. Alleen toen wij langs de plaatselijke kroeg liepen zat de andere helft van de groep daar. Deanderen gingen nog naar binnen maar ik ben doorgelopen want wilde ook nog wat wassen. Al met al alweer een dag om nooit te vergeten. Met de dag word ik meer verliefd op deze prachtige staat en op de Amerikanen. Ze zijn zo ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ook heeft Mike in 20 jaarnog geen diefstal meegemaakt en laat hij op een aantal plekken de bus gewoon open staan. Dat kan hier blijkbaar allemaal. Gelukkig hebben we nog de 2e helft maar ik weet nu al dat het een heel moeilijk en emotioneel afscheid zal worden. Zowel van deze staat van Amerika als van de mede reisgenoten. 

Morgen staat er weer een mooie dag op het programma dus het wordt tijd om te gaan slapen.

Oh ja in Fairbanks was het vandaag 100 Fahrenheit. Dit is in Celsius 100 - 32 en dat gedeeld door 1,8 is.....37,78!!! graden!!!! Hoezo koud in Alaska?!