dag 12 en 13

Dag 12 McCarthy - Worthington Glacier - Keystone Canyon - Valdez

Vanmorgen zo tegen een uur of 9 vertrokken. Het valt me overigens op dat dit de eerste vakantie is dat we eigenlijk nooit vroeg op hoeven te staan. Is ook wel eens lekker moet ik zeggen. Mike/Shaggy was niet te genieten vanmorgen. Shaggy was echt chaggie zeg maar. Iemand zei: Goodmorning en zijn reactie was: NOT YET!!!

Nadat hij koffie had gehad werd het ietsje beter. Maar dan ook maar ietsje hè. Langzaamaan werd hij weer een beetje mens. Na eerst een behoorlijk stuk gereden te hebben zijn we gestopt bij de Worthington Glacier waar we gelijk geluncht hebben. Hier uieteraard weer een wandeling gemaakt om zo dicht mogelijk bij de gletsjer te komen en aan da zijkant van deze gletsjer had er zich een heel mooie waterval ontwikkeld. Meerdere naast elkaar. Ik zal proberen om hier een foto van door te sturen. Vervolbens doorgereden door een kloof de Keystone Canyon met aan weerskanten heeel hoge uitgeslepen leisteen rotsen. Prachtig! Ook kwamen we ineens in toch wel heel ander landschap. In plaats van dennen, dennen, dennen wa shet nu nog overal groen maar meer struiken en meer loofbomen. En veel watervallen en kleinere gletsjers. Uiteindelijk in Valdez aangekomen. Hier spreken ze dit trouwens uit als "valdiez". De naam doet mij denken aan een heel mooie havenstad met mooie huizen en veel groen. Niets is minder waar. Het zijn gewoon een paar straten met normale huizen en geen tot weinig groen. Wel een mooie haven met heel veel mooie boten. 

Nadat we in het hotel waren ingecheckt hadden we afgesproekn om om 17.15 te verzamelen om bij de haven een biertje te drinken. De familie hebben we niet meer gezien en Erik ging ook niet mee want die was een was aan het draaien. Vanaf het terras 2 deuren verderop bij de Italiaan met z'n allen (15 dus) gegeten en daarna naar het hotdl terug gegaan waar ik dit nu zit te typen. 

De nederlanders heb ik nog steeds niet voorgesteld.

Mijn kamergenote is Klasien. Zij komt van oorsprong uit Rouveen, is 50 jaar maar woont al ruim 8 jaar in Zwitserland. Zij heeft een heel goedbetaalde baan (controller) opgegeven voor een baan bij een hulporganisatie en die organisatie zat toevallig in Zwitserland. Ik heb er een prima kamergenote aan. Zij is heel rustig en praat liever één op één dan in groepsverband. Het laatste geldt ook een beetje voor Erik. Hij is 54 en woont nu in Haaren vlak met onder Groningen. Mij zeer goed bekend. Dan hebbeb we nog Peter.nl uit Zwolle. Hij is 53 en heeft ruim 3 jaar geleden zijn vrouw verloren. Sinds een week of 8 heeft hij nu een nieuwe vriendin. Heb toevallig vanavond een heel emotioneel gesprek met hem gevoerd. Een schat van een man met heel veel humor en zeer aanwezig maar niet op een vervelende manier. Dan hebben we onze Marcel van 53 die als 2 druppels water (behalve zij haar) op Paul de Leeuw lijkt. Ook praat hij nog eens hetzelfde en is hij net als Paul homo. Een ongelooflijk lieve vent met ontzettend veel gevoel voor humor.

De volgende Nederlander is Egbert, 40 jaar, aardige vent maar voegt niet zoveel toe. Hij heeft overigens de eerste week zonder bagage gezeten omdat die niet was aangekomen in Alaska. Deze stond onbelabeld nog in Reykjavik. En als laatste is daar Lennaert (33) uit Rotterdam. Met deze jongen heb ik het minst. Aardig maar dat is het dan ook. Kom er nu achter dat ik Petra ben vergeten. Zij komt uit Zeist en is in de vakantie 43 geworden. Aardige vrouw, zeer lang, ik schat haar zo'n 1.93 meter maar ook zij voegt weinig toe. 

Morgen hebben we een bootocht met de Lu Lu Belle door de Prince William Sound. Iedereen gaat mee behalve onze klein belgische Lotte. Zij had er helaas de centjes niet voor. Zo zei ze het ook. Het is zo'n schattig meisje en ik vond dat zo zielig dat ik de groep voorstelde om allemazl $ 10,-- in de pot te doen zodat Lotte ook mee zou kunnen. Iedereen zei direct Ja! Tuurlijk geen probleem. Alleen Klasien had het daar moeilijk mee en dat snap ik ook goed want ook zij moet heel goed uitkijken waar ze wel of niet aan meedoet. Het was natuurlijkmook geheel vrijblijvend maar hieruit blijkt al wel hoe hecht onze groep is.

Ik heb het direct aan Mike doorgegeven. Hij heeft direct gebeld voor een extra kaartje maar nu blijkt de boot vol te zijn. Ze staat nu op de wachtlijst maar iedereen zegt al wij vertrekken niet zonder onze Lotte. Zo' n klein meiske moet toch geen probleem zijn. Ik schat haar iets van 1.55 mtr. 

We zullen het zien morgen.

Wordt dus vervolgd.

Later......

Dag 13

Vandaag een zeer relexte dag want we gaan bootje varen. ☺ Zo tegen 10 uur richting haven gebracht door Mike en allereerst was het natuurlijk spannend of Lotte ja of de nee mee kon. En YES!!! het is gelukt! En hup daar kwamen de traantjes bij het kleine meiske en dus ook bij mij weer. Lachen en huilen tegelijk. Reactie van Mike naar mij omdat het voorstel van mij was gekomen: Oh you're so sweet. Come here I will give you hug. Ahum dat deed ik maar al te graag. En het voelde... Mmmmmmmm

Het is ook zo'n lekker ding. Sorry jongens (en meisjes) ik laat me even gaan. Maar goed wij op de Lu Lu Belle op naar de gletsjer in de Prince William Sound. Onderweg natuurlijk de mogelijkheid om weer van alles en nog wat gezien. En weer was het geluk azn onze kant! Wanneer noudt het een keer op zou je bijna denken? Want we hebben walvissen gespot. En hoe? Zwaaiende staartvinnen, zijwaarts en dan klapperend met zijn zijvin op het water. Verticaal uit het water zeker voor de helft!

We hebben zee-otters gezien, zee-arends, zeeleeuwen, papagaaiduikers, bruinvissen, zwarte scholekster en uiteraard de prachtige gletsjer met de enorme ijswand waar we vrij dichtbij konden komen. 

Erik en ik wilden nog een wandeling maken nadien maar we moesten deze tocht toch echt verwerken en het wandelen is er dan ook niet meer van gekomen. Overigens bleek later dat dat ook bijna niet meer gekunt had want ten eerste waren we pas een uur later terug dan gepland en gelijk daarna hebben we wat gedronken en gegeten. Na thuiskomst heerlijk gedoucht, even allemaal berichtjes gelezen en nu dus dit stukje aan het typen en inmiddels is het al weer over elven.

Genoeg dus voor vandaag en morgen wacht ons alweer een mooie dag. Deze vakantie kan voor mij niet meer stuk. We gaan van hoogtepunt naar hoogtepunt met als toetje de megaexcursie maar daarover later meer.

Tot morgen!